سياست و سياسي بودن افراد نيز به خصوصيات فردي آنها بر مي گردد و نمي توان آنرا از خصوصيات فردي وي مجزا دانست، ((سياست يك غريزه است كه به صورت به القوه در افراد وجود دارد كه با علم به فعليت مي رسد)) و اين غريزه همانند ساير غريزه هاي انسان از فردي به فرد ديگر متغير است ، مانند غريزه ي ترس و يا غريزه ي خوردن و .. كه در افراد متفاوت است يعني ممكن است در شخصي حس ميل به خوردن زياد باشد و در شخصي حس ترسيدن و در ديگري شجاعت، سياست و يا مسئول دانستن خويشتن افراد نيز در امور كشور و وطن و دنيا مانند ديگر غريزات از فردي به فرد ديگر متفاوت است و ممكن است اين حس در فردي بسيار زياد و در ديگري بسيار كم باشد.

لازم به توضيح است كه كساني كه در يك گروه و يا تشكيلاتي سياسي فعاليت مي كنند و هدف آنها جذب مردم و فعالين تازه در گروهشان هستند براي اينكه بتوانند افراد مورد نياز خود را جذب كنند بايد شناخت كافي از آنها داشته باشند و بدانند كه چه كساني را جذب كنند كه در مدت بسيار كم راه آموزش به آنها را انجام دهند و بايد وقت خود را صرف كسي يا نيرويي بكنند كه:

الف-مدت كمي صرف زمان آموزش وي شود و در اين مدت قابليت آنرا داشته باشد كه به حد اعلاي آگاهي برسد.

ب- بعد از آموزش از قدرت فعالييت بالايي برخوردار باشد.

در صورت رعايت اين دو اصل آنجاست كه نيروهايي كار آمد جذب كرده اند و هر چه تعداد اين نوع جذب نيروها افزايش يابد مي توان به آينده ي گروه و يا تشكيلات اميدوار شد.

براي جذب نيروهاي قابل و كارآمد بايد افراد جامعه را شناخته و در مورد چگونگي و اندازه ي علايق آنها تحقيق اساسي انجام داد.

در يك تحقيق محدود تقريبا1000نفر از افراد مختلف يك جامعه در خصوص ميل آنها به امر سياست و امور مملكتي چنين به نتيجه و سر انجام گرفته شد كه نحوه ي برخورد افراد را در مسايل سياسي جامعه به صورت عمده و درجه بندي شده مي توان به سه گروه طبقه بندي كرد.

1-افرادي كه علايق و پيگيري سياست و امور مملكت بالاي 60درصد از افكار و مشغله هاي روزانه ي آنها را تشكيل مي دهد

2-افرادي كه علايق و پيگيري امور سياسي20-60درصد از افكار و مشغله هاي روزانه ي آنهارا تشكيل مي دهد

3- افرادي كه كمتر از 20درصد از افكار آنها در امور سياسي مشغول مي شود.

گروه 1 افرادي هستند كه حدود 20درصد از كل افراد جامعه را در بر مي گيرند و اداره ي امور هر كشوري همانا بر عهده ي اين گروه در آن كشور است و هميشه جلودار و پرچمدار آزاديها انقلابها جنگها وغيره هستند و مسئولين سياسي كشور و جامعه نيز از اين گروه به حساب مي آيند يعني هر كسي كه درست يا نادرست به فعالييت سياسي مي پردازد و بيش از 60درصد دغدغه اش مسايل سياسي جامعه است در گروه1 دسته بندي مي شوند مثلا در ايران ، مسئولين و مديران سياسي و لشكري ، نيروهاي بسيجي ، مخالفين نظام و جمهوري اسلامي ( زندانيان سياسي) اعضاي جبش سبز، حركت ملي آزربايجان و حركتهاي آزاديبخش ديگر.. از اعضا و افراد اين گروه هستند.

در يارگيري و جذب نيرو از طرف اين اورگانها و اعضاي اين تشكيلاتها اگر جذب نيرو از افرادي از جامعه باشد كه در درجه بندي به گروه 1 تعلق داشته باشند مي توان اين جذب نيرو را يك عمل بسيار موفق آميز براي آن تشكيلات دانست و اميد به پيروزي در آن بيشتر مي گردد.

توجه1:

ما نبايد به خاطر اينكه فردي عضو يك تشكيلات يا اورگاني مخالف اورگان ما باشد با وي به مبارزه برخيزيم بلكه با تلاش و كوشش اگر بتوانيم اين فرد را به سمت اورگان خود بكشيم و جذب كنيم به خاطر اينكه فردي بسيار قابل را از مخالفان جدا كرده و به نيروهاي خود افزوده ايم در عمل به دو پيروزي و موفقييت دست پيدا كرده ايم، جذب يك بسيجي فعال بسيار سودمندتر خواهد بود تا مبارزه كردن با وي و حتي كشتن او.

گروه 2 افرادي هستند كه حدود50-60 درصد افراد جامعه را تشكيل مي دهند و اين افراد نسبت به مسائل مملكتي و سياسي بي تفاوت نمي باشند اما خودشان را زياد درگير سياست نمي كنند و بيشتر طرفداري از افراد گروه1 را انجام مي دهند اما تغيير افكار و عقيده در اين گروه بيشتر مشاهده مي شود و نسبت به موقعييت و منافع وتا ثيرات تبليغات موضع خود را عوض مي كنند و در حركتهاي خياباني معمولا شركت نمي كنند يا زماني كه خطري اعم از دستگيري يا كتك خوردن و.. آنهارا تهديد نكند شركت مي كنند ، از اين گروه افراد بيشتر در امر جمع آوري آرا براي افراد گروه 1 استفاده مي شوند. جذب افرادي از اين گروه بي تاثير در تشكيلات مذكور نيست اما پر تاثير نيز نخواهد بود، زمان براي آموزش آنها بايد صرف گردد اما نبايد در كارهاي حساس بروي آنها حساب گردد.

گرو3 كه حدود 20-30 درصد افراد جامعه را در بر مي گيرد افرادي هستند كه يا كمترين توجه و زمان و دغدغه ي فكري در روزمره با مسائل سياسي را دارند و يا اصلا علاقه اي به اين فعالييت اجنماعي در آنها وجود ندارد، آموزش و جذب چنين افرادي تقريبا بي اثر بوده و جز وقت تلف كردن عايدي به حركت يا تشكيلات نخواهد داشت.

با در نظر گرفتن مطالب بالا و نتيجه گيري از آن چنين روشن مي شود كه در انتخاب افراد در جذب كردن آنها به گروههاي سياسي بايد دقت كافي انجام گرفته باشد تا هم از لحاظ وقت گزاري و ديگر هزينه هاي آموزشي دوچار مشكل نشويم ، اولويت ما در جذب بايد افراد گروه 1 و اولويت بعدي افراد گروه2 باشد. و هرگز نبايد مخالفان خود را دشمنان قسم خورده تلقي بكنيم و در نظر داشته باشيم كه جذب اين مخالفان همان گونه كه در بالا گفته شد براي ما دو پيروزي و موفقييت بدنبال خواهد داشت ، چون زماني حركت و فعالييت ما به سرانجام خواهد رسيد كه اكثريت افراد جامعه را جذب كرده باشيم .

توجه 2:

در امر بيداري و آگاه سازي ( اويانئش) اگر ما بتوانيم اكثرييت افراد عايد به گروه 1را جذب كنيم در عمل توانسته ايم اكثرييت جامعه را جذب كنيم چون افراد ديگر عايد به گروههاي 2و تقريبا3 دنباله روي افراد گروه1 هستند، به همين علت جذب افراد گروه1 براي حركت و تشكيلات از اهمييت بالايي برخوردار است .

توجه3:

در اويل انقلاب و جمهوري اسلامي چون اپوزوسيونهاي قابل و كارآمدي در ايران و بويژه در آزربايجان نبود و تقريبا تك حذبي وتك قطبي مطلق (به غير از چند استثنا) از طرف حاكمييت پديدار شده بود اكثر غريب به اتفاق نيروهاي عايد به گروه 1 جامعه براي نشان دادن و فعالييت كردن در امور سياست طبق غريزه مجبور به عضوييت درنيروهاي بسيج شدند اما در سالهاي اخير به علت بوجود آمدن اپوزوسيونهاي مخالف رژيم مخصوصا در آزربايجان (حركت ملي آزربايجان) آن دسته از افراد گروه1 كه يا جوان و نو جوان بودند و يا هنوز جا و مكاني براي فعاللت سياسي پيدا نكرده بودند به حركت به حق جنبش ملي آزربايجان پيوستند و عضويت در نيروي بسيج به كمترين زمان پيدايش خود رسيد . جذب

بيزيم_يول 15/7/90

گؤنده ر